क्यारेक्टर

मलाई संगिता कहिल्यै आकर्षक लागिन । न उसको काम । मेरो घर छिर्ने चोकमा तरकारी वेच्थी । धुलाम्मे बाटोले सँधै फुस्री , खासै नबोल्ने ! तर आजको दिन फरक थियो । के फरक भनेर नसोध्नुस् , मैले पनि खुट्याउन सकेको छैन । उ थोरै झुकेपछि , नपुग्नुपर्ने ठाउँमा मेरा आँखा पुगे , मैले हटाउन सकिन । उसले देखेर पनि नदेखे जस्तै गरी । उ झुकी रही , मानौँ उ मेरो आँखाको खुराक पुर्याइदिन चाहन्छे । पैसाको विटो कुर्ताको गला र उसको भित्री छाला छोएर गमक्क परेर बसेको थियो । मलाई जिस्क्याउँदै थियो ।
"तेरो यत्रो भाग्य छैन , तँ आँखैले चित्त बुझा !"
मैले तरकारी छानीसकेर सोधेँ " कति भयो ?"
"एक सय बिस !" उ थोरै हाँसी । शायद मनमनै भनेकी होली
" तिमी के हेर्दैछ्यौ, मलाई थाहा छ , तर मलाई तिम्रो हेराइ मन पर्यो !"
मैले मेरो पर्स हेरेँ एउटा सयको नोट , एउटा बिस को नोट सुम्सुम्याएँ । अनि पाँच सयको नोट झिकेर दिएँ । उसले त्यो पाँच सयको नोट लिइ । उसका हात र मेरा हात ठोक्किए । करेन्ट लागे झैँ झनन भयो । उसले विस्तारै सोधी ।
"खुजुरा छैन ?"
"अहँ !" मैले ढाँटीदिएँ ।
उसले अनि हात आफ्नो छाति तिर लगि । उसको छातिमा चेपीएर गजक्क परेको नोट झिकी । उसको हातलाई मेरो आँखाले पछ्याए । उसको छातिसम्म पुगेर नजर फर्कियो । मैले तिनवटा सयका र चार वटा बिसका नोट समाएँ । अनि विस्तारै घरतिर लागेँ ।
घर पुगेर डोरम्याटमा जुत्ता टकटक्याएँ । ढोका ढक ढक गरेँ । खोल्दै गर्दा छोरी थोरै मुसुक्क हाँसी । शायद एक्लै बसीरहँदा उसलाई पनि दिक्क लाग्छ । धेरै जसो पढेरै बसेकी हुन्छे । तिन माथी अहिले त सेन्ट अप आउँदै छ । मेरो हातको प्लाष्टिकको झोला देखेपछी आफुले पढ्दै गरेको किताब तल राखी । अनि तरकारी समाई । किचनमा राख्दै गर्दा भित्रै बाट सोधी ।
"चिया बनाइदिम् ?"
"बना न त , म टोइलेट गएर आउँछु !"
टोइलेट भित्र गएपछि चुकुल लगाएँ । भेन्टिलेसनको पर्दा लगाएँ । गोजी छामेँ , अघिका तिन वटा सयका र चारवटा बिसका नोट निकालेँ , सुम्सुम्याएँ । संगिताले नोट राखेको ठाउँको थोरै तल एउटा कोठी थियो , उ झुक्दै गर्दा मैले देखेको । झिलिक्क याद आयो, आँखा चिम्ले अनि पेन्टको जिप खोलेँ । उर्जा एकै ठाउँमा केन्द्रित भयो , संगिताका भिन्न स्वरुपहरु बन्द आँखाले देख्न थाले , अनि एकछिन पछि पुर्ण शुन्य ,अँध्यारो।म सुस्ताएँ ।
 कतै टाढाबाट आवाज आयो
"बुवा चिया पाक्यो !"
मैले पहिले नै भनेको हुँ तँपाइहरुलाई , आजको दिन फरक थियो । किनकी यस अघी संगिता मलाई कहिल्यै आकर्षक लागिन ।
**************** ****************** ****************** **************** *********
"वुवा !" छोरीले मलाई चिया सुरुप्प पार्दै गर्दा , सुस्तरी बोलाई ।
म टिभीको रिमोट घुमाउँदै थिएँ । टक्क अडिएर पुलुक्क छोरी तिर हेरेँ ।
"हजुर !"
"आज सुधाकोमा पढ्न जान्छु है , उसलाई म्याथ्स राम्रो आउँछ !"
मैले सम्झेँ , सुधाको एउटा दाजु छ । संगिताको तरकारी पसलको पारिपट्टीको चिया पसलमा क्यारेमबोर्ड खेलेर बस्छ । टोल भरका ट्यापे केटा हरुको अड्डा हो त्यो । त्यहाँ बसेर बाटोमा हिँड्ने केटी जिस्क्याउँछन् केटाहरु । तिन दिन अघि म त्यहिँ बसिरहेको बेला चियापसलेकै छोरीसँग नि इत्तरीदै थियो । चियापसलेकी छोरी पनि उसको बुवा नभएको मौका पारेर हाँस्दिदै थिई । कोहि नभएको मौका पारेर उ पसल भित्रै पनि छिर्यो अनि त्यो केटीको कम्मरमा चिमोटीदियो ।
"ऐया , के गरेको !" केटी रिसाए जस्तो गरेकी थिई । उसले कानमा खुसखुस केहि भनेको थियो । अनि केटीले टाउको हल्लाएकी थिई । मैले खासै ध्यान दिएको थिइन । हतार थियो, चिया सिध्याएर बाटो लागेको थिएँ ।
"पर्दैन जानु !" मैले चिया फेरि सुरुप्प पारेँ ।
"मलाई म्याथ्स गाह्रो लाग्छ वुवा !" उसले फेरि आग्रह गरी ।
"टिउसन पढ्न जा न त !" मैले फेरि आग्रह टारेँ ।
"सरले बेलुका मात्रै पढाउनु हुन्छ , फर्किन गाह्रो हुन्छ !"
म बेलुका सुनेपछी फेरि हच्किएँ ।बेलुका छोरी मान्छेले हिँड्नु हुन्न । फेरि त्यहि केटाहरु जाँड खाँदै हल्ला गर्छन् चोकभरी ।
"सुधालाई यतै बोला न त , आउँछे होला !" मैले उसको समस्याको समाधानको अर्को उपाय निकालिदिएँ।
उसले खुशीले टाउको हल्लाई । मैले फेरि रिमोट बटारेँ ।
****************** ****************** *********************** *************** ***
सुधालाई उसको दाइले वाइक मा लिएर आयो । वाहिर छोडिदियो , अनि गयो । खुशी लाग्यो , भित्र आएन । फटाहा केटाहरुलाई भित्र आउने मौका पनि दिनुहुन्न , जवान छोरी घरमैँ छे ।
"नमस्ते अंकल ! दुव्लाउनु भएछ " सुधाले भित्र छिर्दै गर्दा भनी । मेरो तौल खासै घटेको छैन , मैले हिजो भख्खरै वेट लिएको थिएँ । सुधाले जिस्क्याए जस्तो छ ।
"दुव्लाएको हैन , फिट भएको ! तिमी पनि दुव्लाएछौ त !"
"थ्यांक यु अंकल ! तैले पत्याइकी थिइनस् नी , हेर कस्तो फिटिंग छ यो टिशर्ट पनि !" उ अगाडी पछाडी फर्किइ । फिटिंग थियो । टि शर्ट पनि, अनि जिन्स पनि । जिन्सको पछिल्लो गोजीमा पुतलीको फोटो । मैले हत्तपत्त आँखा हटाएँ ।
"ह्या वुवा पनि ! कहाँ दुव्लाउनु यो , हामी त सवै मोटी मोटी भन्छौँ यसलाई !"
"मैले त देखेको कुरा भन्देको ! तिमीहरुलाई म चिया बनाइदिन्छु है !" म किचनमा छिरेँ । सुधा मोटी छैन । हलक्क वढेकी , लरक्क परेकी लोभ्याउँदी छ । केटीको आँखाले त्यो देख्दैनन् , म छोरीलाई भन्न सक्दिन ।
"तेरो वुवा कस्तो स्विट , चिया पकाउन आँफै जानु भो !" मैले लिभिंग रुमको गुनगुन सुनेँ
"यप हि इज !" मेरी छोरीले सहि थापीदिई ।
"मेरोमा किन नआएकी ?"
"खोइ यतै बोला भन्नुभयो !"
"छोरी भाग्छे भनेर डराउनु भयो कि के हो ?"
मेरो कान ठाडो भयो । म ढोकाको नजिकै गएर सुन्न थालेँ ।
"तलाई सुरेश सँग देख्नु भो भने त झन !"
"ह्या केहि होइन के त्यस्तो !"
"सिकाउँछेस् मलाई ! क्लासमा फर्की फर्की हेरेको मलाई पनि थाहा छ !"
"होइन भन्छु , चुप लाग सुन्नु हुन्छ किचनमा !"
"नडरा नडरा , योर सिक्रेट इज सेफ विथ मी ! "
चिया उम्लिएछ । हतार हतार गएर टालोले पुछेँ । एक कप पोखिएछ । दुइटा कपमा चिया सारेँ ।
"हजुर खानुहुन्न अंकल ?"
"भख्खर त खाएको !" पोखिएको एक कप सम्झिँदै जवाफ फर्काएँ ।
****************** ***************** **************** **************** **********
"खाना नि हजुरले बनाउनु भएको ?" सुधाले खाना खाँदै गर्दा सोधेकी थिई
"मैले बिहानै बनाएको !" छोरीले मलाई बोल्न दिइन । म चुपचाप खाना खाइरहेँ ।
"अंकलले बनाउनु भएको भए अझ मिठो हुन्थ्यो !" सुधाले आँखा झिम्क्याई । मैले झिम्कीएको आँखा देखेँ । लामा परेलीहरु अनि पोतिएको कालो गाजल देखेँ । सुधा हाँस्दा गालामा खाल्डो पर्छ । विच विच मा खाना खाँदा उ कपाल मिलाउँथी । घाँटीमा कोठी रैछ । मलाई अचानक संगिताको कोठी याद आयो । आँखा झुकाएँ । छोरीको अघी छोरीकै साथीलाई क्वारक्वार्ती हेरौँ पनि कसरी ?
"एसएलसी पछि के गर्छ्यौ सुधा ?"
"डिसाइड भएको छैन अंकल !" हाँस्दै भनी ।
"अहिले देखि नै सोच्नु पर्छ !"
"तँपाइकी छोरीले जे पढ्छे त्यहि , यसलाई छोड्नै मन लाग्दैन !" उसले कुरा टुंग्याइदिई ।
"केहि थपौँ ?"
"भयो अंकल , मलाई हजुरले फेरि मोटी बनाइदिनुहुन्छ एकै दिनमा !" उ खुलेर हाँसी , गालाको खाल्डो अझ स्पष्ट देखियो ।
"थोरै दही खाउ , त्यसोभए ,गुड फर हेल्थ !" म फ्रिजतिर लम्किदै भने ।
"मलाई त कहिल्यै यसो भन्नुहुन्न त !" मेरी छोरी विचमै लाडिई ।
"सुधा ,पाहुना हो नि त !"
"के को पाहुना , यो पनि पाहुना हुन्छे , यो त घरकै मान्छे !"
"हो हुन त ! सुधा हाम्रै घरकी मान्छे !"
त्यो रात अचम्मको सपना देखेँ एउटी आइमाई रातो साडी मा आई , धमिलो देखिए पनि मेरी मरिसकेकी श्रीमति जस्तै जस्तै थिई । अनि मेरा शर्टका वटन खोल्न थाली । खोल्दा खोल्दै मैले हेर्दा हेर्दै उसको अनुहार संगिताको जस्तो भयो । उ अझ नजिकै आई ,मेरो अनुहारको नजिकै आएर मेरो कपाल खेलाई , हेर्दा हेर्दै उसको अनुहार सुधाको जस्तो भयो । म झस्यांग बिउँझिए । अनि छेवैको पानी पिएँ । बाहिर वरण्डामा निस्किएँ । छोरीको कोठाबाट गुनगुन आवाज आउँदै थियो ।
"सुरेश राम्रो केटा हो के ! तँ बाहेक अरु केटी सँग जिस्किएको पनि देखेको छैन ।"
"चुप लाग !"
म फेरि भित्र छिरेँ ।
****************** ************** ***************** **************** ************
"ओइ तेरो वाथरुमको भेन्टिलेशनको पर्दा भेट्टाइन मैले कुर्सी छैन ?" सुधा वाथरुमबाट चिच्याउँदै थीई ।
"ह्या नुहा न तँलाई कसले चियाइ चियाइ हेर्छ !" मेरी छोरीले जवाफ फर्काई । मेरो मन ढक्क फुल्यो । पछाडी पट्टिको पानी ट्यांकी जाने माथ्लो सिँढीबाट वाथरुम देखिन्छ । म हत्तपत्त वाहिर निस्किएँ । माथ्लो सिँढीमा गएर वसेँ । धमिलो धमिलो मा सुधाको आकृती देखियो । उसको शरिरका केहि अंश देखिए । उसको टाउकोको शेम्पुको फिँज देखियो । उसले फेर्दै  गरेका कपडाहरु देखियो । चुपचाप बसेर हेरीरहेँ । पानी ट्यांकीको पछाडी गएर आँखा चिम्लिएँ । पेन्टको जिप खोलेँ । सुधालाई भिन्न आकृतीमा कल्पना गरेँ । उ कल्पना गरेकै आकृतीमा प्रकट भई । उर्जा एकै ठाउँमा केन्द्रित भयो। एकै छिनमा पुरै अँध्यारो ,शुन्य !!!
****************** **************** ****************** ************* **********
"अंकल म हिँडे !" सुधाले हात हल्लाई । म थोरै हाँसिदिएँ । उसको ट्यापे दाइ बाहिर बाइकमा पर्खिरहेको थियो ।
"तँ यो केटीको धेरै संगत नगर नानी !" मैले छोरीलाई सम्झाएँ ।
"किन ? यस्को म्याथ्स राम्रो छ वुवा , मेरो कमजोर मलाई सिकाउँछे !" छोरीले अचम्म मानी ।
"तर क्यारेक्टर राम्रो छैन !"

Published on: http://baahrakhari.com/news-details/17065/2017-02-04#.WJVLTcc9i_Q.twitter