प्रिये तिमीले यो पत्र नपाएपनि(भाग-३)

धेरै कुरा भुल्ने हुँदै गएको थिएँ । कहिले डायबिटिजको दबाई खान ,कहिले मर्निङ वाकमाँ जाँदा मफलर ओढ्न तर शायद यस्तो मलाई भगवानले तिमीलाई बिर्सोस भनेर बनाएको थियो , म त्यसमा अटेर गरीरहन्थेँ । एक दिन मैले बेडरुम लक गर्न बिर्सेँ ।त्यसको सरसफाई भने म आफैँ गर्थेँ । रेश्मालाई मैले मेरो एकान्तमाँ प्रवेश गर्ने मौका दिएको थिइन । म कोठा फर्किदा रेश्मा मेरो कोठाभित्र थिई । मैले धेरै पछि होला कसैलाई गाली गरेको ! वा पहिलो चोटि , तिमी त मेरो स्वभाव चिन्छौ ।उसले आँशुले टिलपिल भरिएको आँखाले मलाई हेरी अनी टेबलतिर फर्की ।भित्ताको मुस्काइरहेको तिम्रो तस्विर टेबलमाँ थियो ,हिजो मैले धेरै बेर हेरेपछि भोलि पुछ्नु पर्ला भन्ने सोचेको थिएँ ,बिर्सेछु ।ढोकाबाटै मैलो देखेर मात्र भित्र छिरेकी रहिछ ।पछि सोध्दा मात्र थाहा लाग्यो । तिमी मेरो बेवकुफि प्रति तस्वीर भित्रैबाट मुस्कुराईरहेकी थियौ ।मैले सकी नसकी सरी भनेँ । उ चुपचाप किचनतिर लागी ।पछी चिया ल्याउँदै भनी "आन्टी सारै राम्री देखिनुहुन्छ त्यो फोटोमाँ ।"मैले चिया सुरुप्प पार्ने बित्तिकै पत्तो पायेँ चिया खल्लो थियो ।रेश्माले प्रेस्क्रिप्सन पनि हेर्न भ्याईसकीछे ।तिम्रो रोग रेश्मामाँ सरेछ ।त्यहि दिन म बगैचामाँ डुल्न गएँ , चार वर्ष अघि तिमीले रोपेको एउटा बोट शिशिरभरि खङरङ्ग थियो बसन्तको आगमनले थाहै नपाई हरियो पालुवा आएछ ।तिमी देख्ने भए सारै खुशी हुन्थयौ होला !
म र रेश्मा भयेर चार दराजको छान मारेर भए पनि त्यो तिमीले बुनेको स्वीटर खोजेरै छोड्यौँ । तिमीले सपनामाँ मलाई पहिले जस्तै देख्न चाहेको बतायौ ।भोलिपल्ट मैले त्यो कुरा रेश्मालाई सुनाउँदा उ मुसुक्क मुस्काई ,उ हत्तपत्त मुस्काउँदिन तर मुस्कान गहिरो हुन्छ । अनि हामी दुवै त्यो स्वीटरको खोजिमाँ लाग्यौँ ।त्यो स्वीटर सँगै रेश्माले तिम्रो कुर्तासुरुवाल पनि भेट्टाईछे ,लगाउँछु भनेर जिद्दि गरी मैले नाई भन्न सकिन ।धेरै पछी त्यो स्वीटरको न्यानोपन फर्केछ । तिमीले यो रात सपनि हो म बिपनिमा हुन्न मात्र भनेको भए ,म जाग्ने दुस्साहस गर्दिनथेँ ।
रेश्मामा तिम्रो कुर्ता तिमीमाँ जस्तै सुहाएको थियो । तिमी जस्तै सालिनता ,कम बोल्ने अनि गहिरो मुस्कान शायद म एउटा लत छुटाउन अर्को लतको शीकार हुँदै गईरहेको थिएँ । एकदिन मैले हिम्मत जुटाएर रेश्मालाई मसँग बिहे गर्छौ भनेर सोधेँ । रेश्मा त केहि बोलिन तर उस्का आँखाले ऊ प्रतिको सहानुभुति र ऊ आफु बेचिएको स्विकार्य नहुने बताईसकेको थियो । त्यो दिन देखि रेश्मा मेरो मा आउन छोडी ।मैले किन जान्ने साहस जुटाउन सकिन ।मेरो बिवशतामा अरुले स्वार्थ देखे । तर अरुलाई के थाहा त्यो तिम्रो छायाँ थियो जस्ले रेश्मालाई मेरो निम्ति असाधारण बनायो ।प्रिये तिमीले यो पत्र नपाएपनि लेख्दै छु ।