आत्मा उज्यालो माग्दै थियो (भाग-२)

भाग -१ बाट अघि
"हो धनकुटा ,दुई बर्ष अघी !"
मेरो उत्तर थाहा भएको प्रश्न सोधाईले राम्रै काम गर्यो ।
"अघि बढ न त !"
"मेरो त्यहाँ पनि हफ्ताको दुई दिन ड्युटि गेट मा नै थियो ।मलाई ति दुई दिन एक दम रमाइलो लाग्थ्यो ,यहाँको जस्तो अलि कोल्टे पर्ने खालको छैन ,बजारमैँ नभएपनि मान्छेको घुइँचो भइरहन्छ त्यो बाटोमाँ ।"
"सिधै केटीहरु धेरै हिँड्छन् त्यो बाटोमाँ भन् न ,के कुरालाई यता उता घुमाईरहन्छस् ?"मैले उ माथी ठाडो प्रहार गरेँ ।उसका कुराहरुको आशय त्यहि नै थियो । उ हाँस्यो ,मैले उसलाई चिनेको छु ।
"त्यहाँ चौतारो पनि छ ,अनि छेवैमा बिराट धारा पनि ,तँ गाको छस् ?"
"छैन यार मेरो धनकुटा पोस्टिङ्ग भएको छैन अहिलेसम्म !" अहिले भने महेन्द्र राजमार्ग सुनसान थियो ,जङ्गल छेवैमा भएर होला अनौठो अनौठो ध्वनिहरु आइरहन्छन् यहाँ रातै भरि ,किराहरु कराएका ।
"बिराट धारा त्यहिँ कुनै आर्मि मरेको थियो माओवादि सँगको भिँडन्तमाँ त्यसैको नाम मा बनाएको धारो हो ।" उसको कथा भनाई अरु दिनको भन्दा प्रिथक थियो आज साना साना कुराहरु केलाईदिएर मलाई सोच्न माँ सजिलो होस पर्दा बनेर ति चित्रहरु कुदुन् भन्ने चाहन्थ्यो उ शायद नत्र एउटा सानो धाराको के महत्व ?
"तैले एउटा केटीको कथा सुनाउँछु भनेको होइन ?कथा केटीको हो कि धाराको ?"मैले अधैर्य हुँदै भनेँ ।गर्मिले असिनपसिन भएका रहेछौँ हामी । छेवै राखेको टुमलेटको पानी निकालेर पिएँ ।उसलाई टुमलेट देखाएँ , उसले खान्न भनेर टाउको हल्लायो अनि फेरि शुरु भयो ।
"पहिलो भेट महत्वपुर्ण हुन्छ साथी ,पहिलो नजर जुधेको समय महत्वपुर्ण हुन्छ ,स्थान महत्वपुर्ण हुन्छ ,त्यो कुरा त मैले तँलाई भन्नु नपर्ने ।" थोरै गम्भिर भयो उ ।किन थाहा छैन ,मैले उसलाई धेरै जसो गम्भिर देखेको छैन ।त्यहि आफु भन्दा सिनियर छेउछाउ मा भएको बेला मर्यादा पालन गर्ने मात्र हो उ ।नत्र त छिचरो ,उरण्ठेउलो छ उ ।
"भनेपछि तैले उसलाई त्यहि बिराट धारो मा भेटिस् ?"
"तँ मात्र कथा सुन्दै जा न ! भन्ने काम त मेरो हो नि!"
"ठिकै छ ,भन न त "मैले आङ्ग तन्काउँदै भनेँ ,बङ्कर मा जिउ कुँजिए जस्तै हुन्छ ,उभिरहनु पर्छ ,तर सबै कुरा बानी हो ,अनि अपरिहार्यता हो जब बिकल्प छैन भन्ने थाहा लाग्छ त्यतिखेर नराम्रा कुरा लाई पनि राम्रो मान्नु पर्छ ।
"एकदिन म पोष्टिङ्ग मैँ थिएँ ,छेवैका साथिहरु तँ जस्तो गफ सुनेर बसिरहने थिएनन् । एकाएक मेरो नजर को सिमा भीत्र एउटि केटी देखीइ ,चिटिक्क परेकी , गुडिया जस्ति ! माथि सेतो पातलो टि-शर्ट भी-गला काटेको र तल जिन्स लगाएकी थीई ,पछाडिको गोजिमा फूलको चित्र भएको । उमेर करिब सत्र अठार हुनु पर्छ ,उस्को चन्चलताले पनि त्यहि भन्थ्यो , खुट्टा हल्लाइ हल्लाई बसिरहेकी थिइ ।चप्पलको कलर सँग मिल्ने नेलपोलिस पनि लगाएकि रहिछ । पारी बिराट धारा को छेवैको चौतारोमा मा उ बस पर्खिरहेकी थिई ,मैले धेरै बेर उसलाई हेरिरहेँ ,खाली भएको भए उ सँग गएर गफ गर्न थालीहाल्थेँ तर ड्युटिमा थिए त्यत्रो जोखीम उठाउने आँट आएन मलाई ।"
"अनि ?" उसको कथाको शुरुवातले मलाई बाँध्यो ।
"गर्मि थियो ,उसलाई तिर्खा लागेछ क्यारे ।उ धारा मा पानी खान गई ।धाराको टुटि एकदम छिल्लिएको थियो म जस्तै ,कमला हातहरु परे भने खुल्न त खुल्ने तर बन्दै नहुने ! मेरो पनि त्यहि नै होस् भन्ने चाहना थियो । उसले बन्द गर्न सकिन र प्रयासमाँ उ भिज्दै गई । म अघि देखि उसलाई नियालिरहेको थिएँ रमाईलो लागिरहेको थियो मलाई , खटपटि पनि भइरहेको थियो । मैले अधैर्य भएर घडि हेरेँ करिब पाँच मिनट जति बाँकि थियो मेरो ड्युटि सिध्धिन ।अर्को सिफ्ट को दाई आउने बित्तिकै म धारा बन्द गर्न कुदिहाँले ,शरिर भिजेको भएपनि अनुहार भरि मेहेनत ले पसिनै पसिना भएकी रहिछ उ ।टि-शर्ट भित्रका आक्रिति हरु पनि धमिलो धमिलो गरि देखिन थालिसकेका रहेछन् । "
म जोरले हाँसे ,उसक शब्दहरु आखिर घुमिफिरि त्यहिँ नै आए ।
"किन हाँस्छस् ?तँ जत्ति सुकै नै साधु किन न हो ?केटि लाई पुजा गरेर राख्दैनस् क्यार ! जे जे महत्वपुर्ण हुन्छ त्यसमा त ध्यान जान्छ नि !"उसले आफ्नो सफाईमा स्पष्टिकरण दियो ।हुन सक्छ उसको लागि शरिर नै त सबैभन्दा महत्वपुर्ण थियो ,म जसलाई भोक भन्छु उ माया भन्थ्यो । चिसो सिरेटो एक्कासि हाम्रो पसिना सुकाउने प्रयास गरेर गुज्रेर गयो । म फेरि हर्केका शब्दहरुमा केन्द्रित भएँ ।

क्रमश: