आत्मा उज्यालो माग्दै थियो ।(भाग-४)

भाग-३ बाट अघि-
"मेरो अनुमान सहि निस्कियो ,उ भोलि पल्ट पनि त्यहि समयमाँ त्यहिँ नै निक्लि ।"हर्के एक छिन चुप लाग्यो शायद बोल्दा बोल्दै गलेछ क्यारे,हुन त उ बोलेर गल्ने मान्छे होइन तर पनि उ सुस्तायो एकै छिन , अनि घडि हेर्यो , करिब डेढ बजेको थियो ।यस्को मतलब हामीले करिब अझै दुई घण्टा भन्दा बढी सँगै बिताउनु पर्ने छ भन्ने थियो । तिर्खा लागेछ तल राखेको भाँडा मा पानी खोज्यो । उसको भाँडोको पानी सिध्धिएको रहेछ ।

"ओई ,पानीको भाँडो फ्याल त यता !" उसले मेरो टुमलेट तिर ईशारा गर्यो ।
"अघि खान्न भनेको होइनस् ? " मैले उ माथी रिस पोखेँ ।अघिका एक दुइ वटा मलाई बिझेका वाक्यहरुको प्रतिशोध भनौँ ।साँच्चै न म सामान्य मान्छे भन्दा भिन्न छैन ।

"कस्तो किचकिचे भएको ,तिर्खा अहिले लाग्दैछ ,म अघि नै पानी किन पिउँ ?"उसका कुरा हरु पनि जायज थिए । मैले टुमलेटको बिर्को कसेर उ तिर हुत्याईदिएँ ,दाहिने हात लम्काएर उसले हावामैँ त्यो टुमलेट समात्यो । त्यसमा मलाई धेरै आनाकानी गर्न मन लागेन ।किनकी त्यो बिना अर्थको हुने थियो ।एकै सासमा मेरो टुमलेट पनि रित्तो बनायो अनि फेरि शुरु भो ।

"बुझिस् ,उ भोलि पल्ट पनि त्यहि समयमैँ निक्लि। " उसले पहिले भनेकै कुरा दोहोर्याएर भन्यो । हुनसक्छ उसले त्यो कुरालाई प्राथमिकता दिन चाहन्थ्यो अथवा भनौँ उसको अनुमान सहि भएको गर्व ।

"अघि सुनिसकेँ ।" मैले फेरि आङ्ग तानेँ ।
"त्यो दिन मेरो ड्युटि रातिको थियो शायद ,अथवा भनौँ म दिउँसो फ्री थिएँ ,म उसलाई नै कुरेर चौतारिमैँ बसिरहेको थिएँ ।उ उकालो चढी अनि सामान्यरुपमाँ चौतारिमैँ बसि ,मैले उसलाई परै बाट देखेँ म त उ हिजो जतातिर बाट आएकी थिई त्यतै नै मुख फर्काएर बसेँको थिएँ । म उसलाई हेरेर हाँस्न खोजेँ तर उसले वास्ता नगरी मुण्टो बटारी ।" उ रोकियो फेरि थोरै बेर ।

"भनेपछि उसले तँलाई मतलबै गरिन ? कसरि त्यस्तो भयो यार ?" मैले उसलाई फेरि ब्यङ्ग्य गरेँ । हुन त म उ सँग पर्तिष्पर्धा गर्न चाहन्न ,तर पनि मलाई उ त्यसपल्ट पराजित भएको उसकै मुख बाट सुन्दा रमाईलो लाग्यो । किनकी त्यो उसको मात्र होईन उसको अहं को हार थियो त्यति बेलाको ।थोरै त उसको भनाईको पुरुषार्थ डगमगाएको थियो होला त्यति बेलाको !
"त्यो सामान्य कुरा हो साथी , पहिलो भेट मैँ धेरै मतलब गर्ने केटी हरु चाहिँ असामान्य हुन्छन् । यो मेरो अनुभव हो ख्याल राखेस् ।" उ अनि उसका अर्तिहरु ! उ हारेको रहेनछ मैले उसको अनुहारबाटै पत्ता लगाएँ ।थोरै खिन्न पनि भएँ ।

"अनि ?"मैले उसको रोकिएको कथालाई घचेड्ने प्रयास गरेँ ।
"आज पानीमा भिज्ने होइन ?मैले उसलाई प्रश्न राखेँ ,उ फगत मुस्काई यसपाली मलाई हेरेर ,लाख रुपियाँको मुस्कान त्यत्ति नै खेर उ सँग बिहे गरिदिउँ जस्तो !तिर जस्तो नजर घोच्ने खाले ! सरि मैले तँपाई लाई बिर्सेछु ,हिजो त भेट भएको हाम्रो है ?उसले स्वाङ्ग पारी ,म ठोकेर भन्न सक्छु उसले त्यो भेट बिर्सेकी थिइन ,जब मैले उसलाई बिर्सेको छैन ,उसका प्रत्येक कुरा हरु छापिएका थीए मेरो मनमाँ शिलालेख जस्तो भने उ मलाई कसरी बिर्सन सक्छे ?"

"हुन सक्छ तेरो नजरमाँ उ असाधारण थी तर उसको नजरमाँ तँ साधारण ,मान्छे दिनभरिमाँ कति मान्छेको अनुहार देख्छ सबै याद हुनुपर्छ भन्ने त छैन नी ?" मैले तर्क गरेँ । उसले थोरै नाक खुम्च्यायो ।

"हुन सक्छ तर त्यो पनि अनुमान को कुरा हो हेर ,यदि तँ आफ्नो सहजताको लागि अनुमान लाउँछस् ,आफ्नै पक्छ्यमा भएर सोच्छस् भनेँ तेरो आत्मबल बढ्दै जान्छ ,तँ आफु बिफल हुने तिर सोच्छस भने त तँ आफ्नै बिरुद्धमा लडिरहेको छस् नि , तँ त्यत्तिकै बिफल भइहालिस नि होइन र ?" उसले मेरो प्रश्न मै तिर फ्याँक्यो ,म फेरि आफुलाई नियाल्न बिवश भएँ ,के उसले मलाई स्विकारिन त्यो मेरो कमजोरि थियो ?मेरो अन्तर्हिनता थियो त ? मैले आफुलाई चिन्न नसकेर उसका सामु प्रस्तुत हुने सहि बाटो नरोजेको हुँ त ! जे सुकै होस् आन्तिम सत्य त उ म सँग छैन भन्ने न हो ।र शायद त्यो मात्र एउटा सत्य हो उसको र मेरो सम्बन्धमाँ बाँकि रहेको !
"कता हराईस ?"उसले मलाई फेरि म बाट बाहिर निकाल्यो । मैले उसको कथा सुनिदिनै पर्ने थियो किन कि म त उसलाई मेरो कथा सुनाउँने अवस्थामा थिइन ,म त मात्र सुन्न सक्थेँ ,नियाल्न सक्थेँ ,चियाउन सक्थेँ ।

"कहिँ होइन ,भन न म सुनिरहेको छु ।"मैले औपचारिकता निभाएँ ।

"त्यस्तै हो कसैलाई एक भेट काफि हुन्छ जादु गर्न ,कसैलाई धेरै भेटहरु चाहिन्छन् मात्र परिचय गर्न । मैले उसको तारिफ माँ पहिलो तिर फ्याँके यहि वाक्यको रुपमाँ । केटीहरुको सबैभन्दा ठूलो कमजोरि थाहा छ ? म भन्छु ध्यान दिएर सुन् , तारिफ का भोका हुन्छन् अनि बिश्वास आफुमा त झन हुँदै हुन्न , रतिभर पनि हुन्न ,यति भोका हुन्छन् कि साँचो झुटो खुट्याउन सम्म सक्दैनन् । तँ एउटा असाध्यै नराम्री केटीलाई तिमी असाध्यै राम्रि छौ ,परि जत्तिकै भन् ,अथवा यो कपडा राम्रो छ तिमीलाई सुहाउँछ भनेर तारिफ गरिदे , उसले यो झुठो हो भन्ने बुझ्दिन उ मस्किन्छे अवश्य मस्किन्छे र त्यसको ठिक बिपरित कुरा पनि त्यत्ति नै लागु हुन्छ । कुनै राम्रि केटीलाई तँ सारै नराम्रि छेस् भनेर भनिदे उसलाई बिश्वास हुन्न होइन म त राम्रो पो छु त भनेर ,उसले ऐना अवश्य हेर्छे के म नराम्रि छु भनेर ,र त्यसैको फाईदा हामी उठाउँछौँ । " उ फेरि बिजयी हाँसो हाँस्यो , अनि फेरि शुरु भयो ।

"झन त्यो त साँचो तारिफ थियो ,ए मेरो नाम कल्पना उसले हाँस्दै भनी । उसको नाम पत्ता लाग्यो मेरा त्यत्ति शब्दले ! मेरो तिर सहि ठाउँमा लाग्यो । "

कहिलेकाहिँ लाग्छ उ सहि छ , आखिर चाहेको तर नपाएको कुरामा चित्त बुझाउनु भन्दा त पाएको तर नचाहेको कुराको फाईदा उठाउनु ठिक हो नि , तर फेरि किन किन उसको मुस्कान सामु आउँछ ,उसका याद हरुले मेरो पाइला जकडेर रोके जस्तो लाग्छ ,अनि म आफ्नो एक्लो दुनियाँ मा फेरि फर्कन्छु जहाँ केवल म र उसका यादहरु छन् ।

"तँ फेरि हराइस् ,त्यहि पर्सवालि त सम्झेर बसेको होलास् नि ,हेर हेर त्यसैको अनुहार हेर धित मरुन्जेल !"

"के गर्ने यार केहि केहि कुरामा धित मर्दैन रहेछ ,तँ आफ्नो कथा सुना न म सुनिरहेको छु ।" मैले बिवश हुँदै भनेँ ।

क्रमश: