आत्मा उज्यालो माग्दै थियो (भाग-७)

भाग-६ बाट अघि,

"के बिषयमाँ हो त कथा ?" लामो समय को मौनता पछि पनि उ अड्किरहेकोले मैले थोरै मेलो सार्ने प्रयास गरेँ ।
"भन्छु साथी भन्छु , तैँले गर्दा नै त हो मैले मुटुमा एक ढिक्का जमेको रगत लाई थोरै थोरै गर्दै पगाल्ने प्रयास गरेको !" उसले खूइय सुस्केरा काड्यो पारि बसेको मैले समेत सुन्ने गरी ! उसको सुस्केरा धेरै गाँठो परेका रहस्यहरुमा एउटा अर्को गाँठो थपेर गयो ।
"उसको र मेरो सम्बन्ध एउटा अनौठो बिन्दुमा आइपुग्यो जहाँ पहिले आओस् भन्ने म चाहन्थे र उ त्यो चाहना बाट अनभिग्य थिई तर त्यहाँ ल्याई पुर्याउनु अहिले उसको चाहना थियो र शायद अहिले त्यहाँ आइपुग्दा भने भने मेरो चाहना अष्पष्ट भइरहेको थियो मलाई !"
"के शब्दहरु घुमाईरहन्छस् ? प्रष्ट भन न !"उसको कुराहरुको जालो बुनाई मन परेन ।
"उसको परिक्छ्या सिध्धियो ,हाम्रो भेट छुटेको करिब एक हफ्ता भइसकेको थियो । मलाई उ सँग बिछोडका अन्तराल अन्तराल थाहा छन् । कुनै दिन थिएन जुन दिन मैले उसलाई सम्झिन । मेरो मोबाईलमा उसले फोन गरी ,त्यो दिन उ खुशि थिई असाध्यै खुशी ,आवाज बाटै प्रष्ट झल्किरहेको थियो ,उ मलाई भेट्न चाहन्थि , म भने घर जाने भनेर त्यस दिनदेखि सात दिन को छुट्टि लिइसकेको थिएँ । बल्ल बल्ल मिलेको छुट्टि भनेर मैले सम्झाएँ पनि तर उसले एक चोटि भेटेर जाउ न त भनेर जोड गरि ,करिब तिन बजेको हुनुपर्छ त्यो बेला !"
उ एकछिन अडियो ,मैले आकाश नियाले अघिको बन्दि चन्द्रमालाई बादलहरुले स्वतन्त्र बनाई छोडिसकेका रहेछन् ,चन्द्रमा आफ्नो स्वतन्त्रतामा मुस्कुराईरहेको थियो । किन मुस्कुराउँछ चन्द्रमा घडि दर घडि उसको आयु छोट्टिरहेको बेला ? शायद उ म्रित्यु मन पराउँछ ,वा अर्को जीवन को आश मरेको छैन ।
"उ र मेरो भेट भएपछि उसको कोठामा गएर खाजा खाने आग्रह गरी ,मैले घडि हेरेँ !" उसले मेरो सोच को बिचमा रोकिएको कथालाई निरन्तरता दियो ।
"उ थोरै ठुस्किए झैँ गरी ,मलाई लाग्यो उ म माथि आधिपत्य जनाउन चाहन्छे ,म बुज्थेँ उसका ईशारा हरुलाई उ मलाई तिम्रो समयमा थोरै मेरो पनि हक छ भनेर जनाउनलाई न रिसाएकि थिई ।"
"अनि ?"
"मैले हत्तपत्त घडिलाई बेवास्ता गरेँ अनि उसको कोठा तिर लागेँ । उसको कोठा उ जस्तै सामान्य तर चिटिक्क थियो । सबै कुरा ठिक ठीक ठाउँमा राखेको ,स्टोभ थियो कोठाको एउटा कुनामाँ । कालो नलागोस् भनेर भित्ता मा साप्ताहिक को कुनै सुन्दरि को अर्ध नग्न तस्बिर टाँसिराखेको ,तिनवटा खाट थिए ,तिनवटा साथिहरुका होलान् । एउटा टेबल र कुर्सि पढ्नलाई , उसले मलाई बस्ने इशारा गरी । अनि बोकेर लिएर आएको चाउचाउ पकाउन आफु स्टोभमा दम दिन थाली । स्टोभको ज्वालाले साप्ताहिक को त्यो अर्धनग्न तस्विरलाई अझ रापिलो बनाईरहेको थियो । "
"अनि उसका साथिहरु नि ? थिएनन् त्यो दिन ?" मैले उत्सुक हुँदै प्रश्न सोधेँ ।
उ हाँस्यो मुसुक्क ।
"मैले पनि उसलाई त्यति खेर त्यहि प्रश्न सोधेको थीएँ उ एक छिन मुस्कुराई मात्र रहि अनि धेरै बेर को मौनता पछि मात्र उ आज कोठामा एक्लै रहेको साथिहरु जाँच सिध्धिएकोले घर हिँडिसकेको बताई , उ मलाई एउटा कुरा बताईरहेकि थिई म मतलब अरु नै निकालिरहेको थिएँ । उसले बनाएको चाउचाउ पिरो थीयो ,मलाई पिरो स्वाद मन पर्छ , मैले स्वाद लिएर पसिना पसिना भएर पनि खाएँ । मैले फेरि घडि हेरेँ ,हुन त त्यति खेर सम्म मेरो पनि घर जाने रहर हराइसकेको थियो तर म यति मात्र चाहन्थेँ कि उ मलाई रोकोस् । अनि म खुशि खुशि रोकिउँ । आखीर मा मेरो चाहना पुरा भयो । म त्यो रात उसैको कोठामा बस्ने भएँ । करिब एक महिना को प्रयास मा मैले यो सफलता हाँसिल गरेँ ,थोरै झुठो लाग्यो मलाई मेरो सफलता त्यो दिन सम्म मैले जे गरेँ रहरले गरेँ तर त्यो दिन रहर र असमन्जस्यता को दोसाँध मा उभ्भिएर त्यो सम्बन्ध लाई नाम दिने वा नदिने निर्क्यौल गर्न खोजिरहेको थिएँ शायद । तँलाई म आडम्बरि लागुँला किनकि मेरो भित्रि मन तैँले बुझेको छस् र मैले सफलता झूठो लाग्यो भन्नु पानी माथिको ओभानो हुनु मात्रै हो भन्ने पनि मलाई थाहा छ तर ऊसैको कसम खाएर साँचो भन्छु त्यो दिन मलाई के भइराखेको थियो अझै सम्म मलाई थाहा छैन । "

मेरो ढुकढुकि बढे झैँ भयो ,शायद कथाको अन्त्य आउँदै थियो किनकि उसको बिजयध्वज म यहिँ बाट नियाल्न सक्थैँ अब । अब त्यो बिजय पश्चात त पक्कै पनि कथा थिएन होला ।

"मन भरि के के उकुसमुकुस भए झै भएपछि , म बाहिर निस्किएँ बरण्डामा निस्सासिने वातावरण बाट मुक्तिको लागि । रेडियो नेपाल को टावर ठिङ्ग्रिङ्ग ऊभिएर मेरै पहरेदारि गरिरहेझै लाग्यो । म फेरि भित्र छिरेँ । भित्र छिर्दा उसले लुगा फेरेर खाना बनाउने तैयारि गर्दै रहिछे ।पहिलो चोटि जस्तो देखेको थिएँ ठ्याक्कै उस्ति नै देखिइ ,पहिरन पनि खासै फरक थिएन । उहि सेतो पातलो टि-शर्ट , भि गला भएको , तल भने हाफ पायन्ट लगाएकि थिई । म उसलाई नियालिरहेँ । के हेरेको , अचानक उसले प्रश्न गरि ।सबै केटिहरुको यो प्रश्न मलाई अचम्मको लाग्छ हेरोस भन्ने चाहन्छन् अणि हेरिराख्यो अचानक के हेरेको भनेर प्रश्न आउँछ । त्यति राम्रि देखिन्छ्यौ हेर्न मात्र मन लाग्छ मैले उत्तर फर्काएँ । उ फेरि खाना बनाउनमैँ ब्यस्त भइ । मलाई त्यो उसले खाना बनाउने समय एक दम नै लामो लाग्यो । छेवैमा म्यागजिन रहेछ त्यहि पढ्न थालेँ ।"

म चुपचाप उसको कथा सुनिरहेँ । अलग्गै संसारमा डोरिँदै गएँ ।
"उसले बनाएको खाना मैले मिठो मानेर खाएँ । खाना खाइसकेपछि करिब आधा घण्टा हामी गफ मैँ अलमलियौँ ,कलेजका साथिहरुका दुइचारवटा फोटो देखाई जस्मा मलाई खासै मतलब थिएन । उ धेरै नजिकै थिइ फोटाहरु चिनाउने बेला उसको कपाल मेरो छातिमा खसिरहेको थियो ।अनौठो आकर्षण हुन्छ जुन झरेका कपालको स्पर्श ले दिने गर्छ । मेले झ्वाट्ट उसलाई पक्डेँ , म निष्फिक्रि थिएँ उ बाट प्रतिवाद आउँदैन भनेर । उ लल्याकलुलुक भइ मेरो पक्डाईमाँ ,आँखा समर्पण देखाए जस्तो गरेर झुकाई ,त्यो रात उ पल प्रत्येक पल त्रिप्त हुँदै गई ,सम्पुर्णता पाउँदै गई ,शायद म एउटा माध्यम बनेँ उसले सम्पुर्णता प्राप्त गर्ने । उ कुमारि थिई वा थिइन त्यो मलाई थाहा छैन तर उ त्यो रात पछि कुमारि रहिन । "

क्रमश: